abanico

Galego

• Etimoloxía: de abano co sufixo -ico.

• Pronuncia: [a.βaˈni.kʊ] (AFI)

Substantivo masculino

abanico (sg: abanico; pl: abanicos)

1. Instrumento para airearse, movéndoo dun lado ao outro; xeralmente é pregable, formando un semicírculo ao se abrir.
2. Instrumento para aviventar o lume, xeralmente faise de pallas
3. Cousas que teñen algunha característica en común, entre as que se pode facer unha escolla.

Sinónimos

• Xeral:abano

1 e 2. abanicador

Traducións

• Castelán: abanico ^(es).
• Esperanto: ventumilo ^(eo).
• Francés: évantail ^(fr).

Referencias

Fernández Salgado, Benigno (ed.) (2004). Dicionario Galaxia de usos e dificultades da lingua galega. p. 23. Editorial Galaxia. ISBN 9788482887524.