charme

Francés

charme¹

• Etimoloxía: do latín carmen que procede do celtíco carm.

• Pronuncia: /ʃaʁm/ (AFI)

• Homófonos: charme.

• Escoitar: «charme» (Ficheiro ─ axuda)

Substantivo masculino

charme (sg: charme; pl: charmes)

1. Calidade atractiva para provocar amor ou simpatía.
2. Encanto, por exemplo feito por bruxas.

charme²

• Etimoloxía: do latín carpinus.

• Pronuncia: /ʃaʁm/ (AFI)

• Homófonos: charme.

• Escoitar: «charme» (Ficheiro ─ axuda)

Substantivo masculino

charme (sg: charme; pl: charmes)

1. (Botánica) Árbore do xénero carpinus.

Traducións

• Castelán: carpe ^(es).
• Inglés: hornbeam ^(en).
• Polaco: grab ^(pl).