cociñeiro

Galego

• Etimoloxía: do latín coquinarius.

• Pronuncia: /koθiˈɲejɾo̝/ (AFI)

Substantivo

cociñeiro (ms: cociñeiro; mpl: cociñeiros; fs: cociñeira; fpl: cociñeiras)

1. (Profesións) Profesional que se dedica á preparación de comida para consumo humano.

Substantivo masculino

1. (Zooloxía) Vagalume.
   • Sinónimos: lucecú, bicho do lume, coco de luz, meiga, vella, vella do caldo, vella dos valados, vella facendo as papas, vella facendo o caldo, vella sen dentes, velliña da cea, verme canteiro, verme carpinteiro, verme da luz, verme de luz, lucerna, luceiro, corcoño, coroceiro, cagalume.

Termos relacionados

• cociña
• cociñar

Traducións

• Alemán: Koch ^(de) (masc.), Köchin ^(de) (fem.)
• Árabe: طباخ ^(ar).
• Armenio: խոհարար ^(hy).
• Búlgaro: готвач ^(bg).
• Castelán: cocinero ^(es).
• Catalán: cuiner ^(ca).
• Checo: kuchař ^(cs).
• Chinés: 厨师 ^(zh).
• Croata: kȕhār ^(hr).
• Danés: kok ^(da).
• Esloveno: kuhar ^(sl).
• Esperanto: kuiristo ^(eo).
• Ewe: nuɖala ^(ee).
• Finés: kokki ^(fi) (masc.), keittäjä ^(fi) (fem.)
• Francés: cuisinier ^(fr).
• Grego: μάγειρας ^(el).
• Hebreo: טבח ^(he) (masc.), טבחית ^(he) (fem.)
• Húngaro: szakács ^(hu).
• Ido: koquisto ^(io).
• Inglés: cook ^(en), chef ^(en), chief ^(en).
• Italiano: cuoco ^(it).
• Kurdo: چێشتکه‌ر ^(ku).
• Latín: coquus ^(la), magirus ^(la).
• Maltés: kok ^(mt)
• Navajo: chʼiyáán ííłʼíní ^(nv)
• Neerlandés: kok ^(nl).
• Noruegués: kokk ^(no).
• Occitano: cosinièr ^(oc).
• Papiamento: kòki ^(pap).
• Persa: آشپز ^(fa), پزنده ^(fa).
• Polaco: kucharz ^(pl).
• Portugués: cozinheiro ^(pt).
• Romanés: bucătar ^(ro)
• Ruso: повар ^(ru).
• Songhai oriental: hinakaw ^(ses).
• Sranan: boriman ^(srn), koki ^(srn).
• Suahili: mpishi ^(sw).
• Sueco: kock ^(sv).
• Tagalo: kusinéro ^(tl), tagalutò ^(tl).
• Telugú: వంటమనిషి ^(te).
• Turco: aşçı ^(tr).
• Vasco: sukaldari ^(eu).

Véxase tamén

• Apéndice: Profesións