Galego

  •   Etimoloxía: composto de fillo e pródigo, expresión que provén dunha parábola do Evanxeo de Lucas (Lucas, 15: 11-32).

  Locución substantiva masculina

fillo pródigo (ms: fillo pródigo; mpl: fillos pródigos; fs: filla pródiga; fpl: fillas pródigas)

  1. Alguén que regresa á casa natal despois de tela abandonado
  2. Persoa que regresa a unha idea, a un sentimento, unha crenza, unha ideoloxía ou ao lugar de onde partiu tras telo renegado.

Traducións