onicofaxia

Galego

• Etimoloxía: composto do prefixo onico-, do grego antigo ονυξ (onyx, 'uña') e o sufixo -faxia, do grego antigo φαγειν (phagein, 'comer').

• Pronuncia: [ɔ.ni.koˈfa.ʃjɐ] (AFI)

Substantivo feminino

onicofaxia (sg: onicofaxia; pl: onicofaxias)

1. Hábito de roer as uñas das mans, que pode ser síntoma dalgunha enfermidade psicolóxica.

Traducións

• Alemán: Onychophagie ^(de), Nägelbeißen ^(de), Nägelkauen ^(de)
• Castelán: onicofagia ^(es)
• Italiano: onicofagia ^(it)
• Francés: onychophagie ^(fr)
• Vasco: onikofagia ^(eu)
• Inglés: onychophagia ^(en), onychophagy ^(en), nail biting ^(en)
• Portugués: onicofagia ^(pt)
• Neerlandés: nagelbijten ^(nl), onychofagie ^(nl)
• Polaco: onychofagia ^(pl)
• Sueco: onykofagi ^(sv)
• Chinés: 咬甲癖 ^(zh) (yǎojiǎpǐ)
• Danés: neglebidning ^(da)
• Grego:  ονυχοφαγία ^(el) (onikhofayía)
• Finés: onykofagia ^(fi)
• Estoniano: onychophagia ^(et)