piollo

Galego

Piollo da cabeza humana.

• Etimoloxía: do latín tardío peducŭlus, e este do latín clásico pedicŭlus.

• Pronuncia: p[iˈo]llo (AFI)

Substantivo masculino

piollo (sg: piollo; pl: piollos)

1. (Zooloxía) Insecto parasito sen ás (cando é adulto), pertencente á orde phtiraptera, composta dunhas 3.000 especies diferentes. Todos son ectoparasitos obrigados de mamíferos e aves, excluíndo os monotremas (o ornitorrinco e o equidna) e os morcegos.

Sinónimos

• pollo

Traducións

• Alemán: Laus ^(de).
• Castelán: piojo ^(es).
• Catalán: poll ^(ca).
• Cheién: mâhtaeme ^(chy).
• Esperanto: pediko ^(eo).
• Francés: pou ^(fr).
• Guaraní: ky ^(gn)
• Inglés: louse ^(en).
• Italiano: pidocchio ^(it).
• Portugués: piolho ^(pt).
• Vasco: zorri ^(eu).