ruta

Galego

• Etimoloxía: do francés route, do latín rupta.

• Pronuncia: /ˈruta̝/ (AFI)

Substantivo feminino

ruta (sg: ruta; pl: rutas)

1. Itinerario preparado para percorrer, ou que se percorre para ir dun lugar a outro.
   • Exemplo: Fago con frecuencia a ruta dos muíños de Lores.
     
     
2. Rumbo, camiño.

Termos relacionados

• sendeirismo
• folla de ruta
• poñerse en ruta
• ruta metabólica

Traducións

• Alemán: Weg ^(de), Route ^(de)
• Castelán: ruta ^(es)
• Catalán: ruta ^(ca)
• Chinés: 路线 ^(zh)
• Francés: route ^(fr)
• Inglés: route ^(en)
• Italiano: rotta ^(it)
• Portugués: rota ^(pt)

Castelán

• Etimoloxía: do francés route, do latín rupta.

Substantivo feminino

ruta (sg: ruta; pl: rutas)

1. Ruta.

Catalán

• Etimoloxía: do francés route, do latín rupta.

Substantivo feminino

ruta (sg: ruta; pl: rutes)

1. Ruta.

Italiano

• Etimoloxía: do latín ruta, do grego antigo ῥυτή.

Substantivo feminino

ruta (sg: ruta; pl: rute)

1. (Botánica) Ruda.