virtude

Galego

Personificación] da virtude (en grego ἀρετή) na biblioteca de Celso en Éfeso, Turquía

• Etimoloxía: do latín virtūtem.

• Pronuncia: /biɾˈtuðe̝/ (AFI)

Substantivo feminino

virtude (sg: virtude; pl: virtudes)

1. Capacidade ou calidade de xerar algo algún tipo de efecto, normalmente bo.
   • Sinónimos: propiedade.
2. Calidade positiva moral.
   • Antónimos: vicio.

Termos relacionados

• en virtude de
• virtudes cardinais
• virtudes teologais

Traducións

• Castelán: virtud ^(es).
• Francés: vertu ^(fr)
• Inglés: virtue ^(en).
• Italiano: virtù ^(it)
• Portugués: virtude ^(pt)

Portugués

• Etimoloxía: do latín virtūtem.

Substantivo feminino

virtude (sg: virtude; pl: virtudes)

1. Virtude.