estame

Galego

• Etimoloxía: do latín stamen.

• Pronuncia: /esˈtame̝/ (AFI)

Substantivo masculino

estame (sg: estame; pl: estames)

1. Fío para tecer.
2. (Botánica) Órgano floral masculino, rara vez laminar coma un pétalo, case sempre composta dun filamento, e no seu extremo superior unha antera, onde se forma o pole.

Traducións

• Castelán: estambre ^(es)
• Alemán: Staubblatt ^(de), Staubgefäß ^(de), Stamen ^(de)
• Inglés: stamen ^(en)
• Catalán: estam ^(ca)
• Castelán: estambre ^(es)
• Esperanto: stameno ^(eo)
• Feroés: sáðberi ^(fo)
• Finés: hede ^(fi), hedelehti ^(fi)
• Francés: étamine ^(fr)
• Ido: stamino ^(io)
• Italiano: stame ^(it)
• Neerlandés: meeldraad ^(nl)
• Polaco: pręcik ^(pl)
• Portugués: estame ^(pt)
• Armenio: առէջ ^(hy) (aṙēǰ)
• Chinés: 蕊 ^(cmn) (ruǐ), 雄蕊 ^(cmn) (xióngruǐ)
• Xeorxiano: მტვრიანა ^(ka) (mtvriana)
• Grego: στήμονας ^(el) (stímonas)
• Húngaro: porzó ^(hu)
• Xaponés: 雄蕊 ^(ja) (おしべ, oshibe, ゆうずい, yūzui)
• Coreano: 수술 ^(ko) (susul)
• Macedonio: пра́шник ^(mk) (prášnik)
• Maorí: hematoa ^(mi)
• Romanés: stamină ^(ro)
• Ruso: тычи́нка ^(ru) (tyčínka)
• Serbocroata: прашник ^(sh), prašnik ^(sh)
• Esloveno: prašnik ^(sl)
• Sueco: ståndare ^(sv)
• Telugú: కేసరము ^(te) (kēsaramu)
• Ucraíno: тичи́нка ^(uk) (tyčýnka)
• Estoniano: tolmukas ^(et)
• Kurdo: nêrik ^(ku)