τρίγωνο

Grego

• Etimoloxía: do grego antigo τρίγωνον (trígōnon).

• Pronuncia: /ˈtɾi.ɣɔ.nɔ/ (AFI)

Substantivo neutro

τρίγωνο

1. (Xeometría) Triángulo.
2. (Música) Triángulo.