acanto
Galego
- Etimoloxía: do latín acanthus, do grego antigo ἄκανθος (ákanthos).
- Pronuncia: [aˈkan.tʊ] (AFI)
Substantivo masculino
acanto (sg: acanto; pl: acantos)
- (Botánica) Planta herbácea perenne da familia das acantáceas da que existen diversas especies. Destaca pola súa beleza ornamental e pola súa altura (ata 150 cm) con follas longas, espiñentas e rizadas e flores abrancazadas, rosáceas ou lilas. É usada como motivo escultórico en capiteis de columnas, como por exemplo na orde corintia.
Castelán
- Etimoloxía: do latín acanthus, do grego antigo ἄκανθος (ákanthos).
- Pronuncia: [aˈkan.to] (AFI)
Substantivo masculino
acanto (sg: acanto; pl: acantos)
- (Arquitectura e botánica) Acanto.