agrón

Galego

• Etimoloxía: do grego antigo ἄγριος (ágrios. "salvaxe", "sen cultivar").

• Pronuncia: [aˈɣɾoŋ] (AFI)

Substantivo masculino

agrón (sg: agrón; pl: agróns)

1. (Alimentación) (Botánica) Planta da familia das crucíferas, frecuente en augas limpas pouco fondas, nas beiras dos mananciais, regatos e ríos. Úsase en ensaladas e sopas e a súa semente utilízase como picante.

Sinónimos

• brizo

Termos relacionados

• agrón de prado

Traducións

• Nome científico: Nasturtium officinalis.
• Alemán: Brunnenkresse ^(de), Wasserkresse ^(de)
• Castelán: berro ^(es), mastuerzo ^(es), agrón ^(es).
• Francés: cresson ^(fr).
• Inglés: watercress ^(en), cress ^(en)
• Catalán: creixen ^(ca)
• Corso: criscione ^(co)
• Danés: brøndkarse ^(da)
• Esperanto: kreso ^(eo)
• Finés: vesikrassi ^(fi)
• Grego: νεροκάρδαμο ^(el) (nerokárdamo)
• Grego antigo: κάρδαμον ^(grc)
• Húngaro: vízitorma ^(hu)
• Ido: kreso ^(io)
• Italiano: crescione ^(it)
• Xaponés: オランダガラシ ^(ja)
• Manés: burley ^(gv)
• Neerlandés: waterkers ^(nl)
• Occitano: graisselon ^(oc), anitòr ^(oc)
• Picardo: càrson ^(pcd)
• Polaco: rzeżucha wodna ^(pl)
• Portugués: agrião ^(pt)
• Quechua: chʼinkil ^(qu), uqhururu ^(qu)
• Romanés: cardamă ^(ro)
• Vasco: iturri-belar ^(eu)
• Islandés: vætukarsi ^(is)
• Ruso: водяной кресс ^(ru)
• Sueco: vattenkrasse ^(sv), källfräne ^(sv)