arpón
Galego
Etimoloxía: do francés antigo harpon, do latín harpaga, do grego antigo ἁρπάγη (harpagē, “gancho”).
Pronuncia: /aɾˈpoŋ/ (AFI)
Substantivo masculino
arpón (sg: arpón; pl: arpóns)
- (Armas) Instrumento utilizado principalmente para a caza mariña que consiste nunha barra cunha punta de ferro, que é impulsada para penetrar no branco. É empregado para capturar baleas e peixes grandes e na caza submarina.
Termos relacionados
Traducións
- Alemán: Harpune (de)
- Asturiano: farpón (ast)
- Bielorruso: гарпун (be) (harpún)
- Búlgaro: харпун (bg) (harpún)
- Castelán: arpón (es)
- Catalán: arpó (ca)
- Checo: harpuna (cs)
- Cheroqui: ᎠᏓᏰᎳᏍᏗ (chr)
- Chinés: 鱼叉 (zh) (yúcha, 魚叉)
- Chipewyan: gųł (chp)
- Coreano: 작살 (ko) (jaksal)
- Danés: harpun (da)
- Eslovaco: harpúna (sk)
- Esperanto: harpuno (eo)
- Estoniano: harpuun (et)
- Feroés: skutil (fo)
- Finés: harppuuna (fi)
- Francés: harpon (fr)
- Gaélico escocés: morghath (gd)
- Grego: καμάκι (el)
- Húngaro: szigony (hu)
- Ido: harpuno (io)
- Indonesio: tempuling (id)
- Inglés: harpoon (en)
- Inuktitut: ᐅᓈᖅ (iu), unaaq (iu)
- Islandés: skutull (is)
- Italiano: arpione (it)
- Macedonio: харпун (mk) (hárpun)
- Maorí: haeanarāti (mi), rāti (mi)
- Neerlandés: harpoen (nl)
- Noruegués: harpun (no)
- Polaco: harpun (pl)
- Portugués: arpão (pt)
- Ruso: гарпун (ru) (garpoún), острога (ru) (ostrogá)
- Serbocroata: харпун (sh), harpun (sh)
- Songhai oriental: harji (ses)
- Sueco: harpun (sv)
- Turco: zıpkın (tr)
- Ucraíno: гарпун (uk) (harpún)
- Vasco: arpoi (eu)
- Xaponés: 銛 (ja) (mori)
Castelán
- Etimoloxía: do francés antigo harpon, do latín harpaga, do grego antigo ἁρπάγη (harpagē, “gancho”).
Substantivo masculino
arpón (sg: arpón; pl: arponess)