clausura

Galego

• Etimoloxía: do latín clausūra ("pechadura").

• Pronuncia: /klawˈsuɾa̝/ (AFI)

Substantivo feminino

clausura (sg: clausura; pl: clausuras)

1. Acción e efecto de clausurar.
2. Peche dun acto ou exposición de xeito solemne ou oficial.
   • Antónimos: apertura, inauguración.
3. Obriga das autoridades de cerrar un negocio, actividade ou edificio.
4. (Relixión) Norma eclesiástica que limita a saída dos centros relixiosos, así como a súa entrada.
5. Parte dun convento que ten estas limitacións.

Traducións

• Alemán: Schließung ^(de), Klause ^(de)
• Castelán: clausura ^(es)
• Catalán: clausura ^(ca)
• Chinés: 关闭 ^(zh)
• Francés: fermeture ^(fr), clôture ^(fr)
• Inglés: closing ^(en), closure ^(en)
• Italiano: chiusura ^(it), clausura ^(it)
• Polaco: zamknięcie ^(pl), klauzura ^(pl)
• Portugués: clausura ^(pt)
• Vasco: itxi ^(eu), hetsi ^(eu)

Castelán

• Etimoloxía: do latín clausūra ("pechadura").

Substantivo feminino

clausura (sg: clausura; pl: clausuras)

1. Clausura.
2. (Relixión) Clausura.

Catalán

• Etimoloxía: do latín clausūra ("pechadura").

Substantivo feminino

clausura (sg: clausura; pl: clausures)

1. Clausura.
2. (Relixión) Clausura.

Italiano

• Etimoloxía: do latín clausūra ("pechadura").

Substantivo feminino

clausura (sg: clausura; pl: clausure)

1. (Relixión) Clausura.

Occitano

• Etimoloxía: do latín clausūra ("pechadura").

• Pronuncia: /klawˈzyɾo/ (AFI)

Substantivo feminino

clausura (sg: clausura; pl: clausuras)

1. Valo, valado.
2. Cerrado, peche.

Portugués

• Etimoloxía: do latín clausūra ("pechadura").

Substantivo feminino

clausura (sg: clausura; pl: clausuras)

1. (Relixión) Clausura.