coxa

Galego

coxa¹

• Etimoloxía: do latín coxa (cadeira).

Coxa dereita dun home vista por diante.

• Pronuncia: /ˈkoʃa/ (AFI)

Substantivo feminino

coxa (sg: coxa; pl: coxas)

1. (Anatomía e zooloxía) Parte da extremidade inferior dos vertebrados tetrápodos que vai desde a cadeira até o xeonllo, e que ten como eixe esquelético o fémur.
   • Exemplo: O defensa meteulle o xeonllo na coxa e derrubouno.
     
     

Traducións

• Alemán: Oberschenkel ^(de) (m) (do home); Keule ^(de) (f) (dos animais)
• Castelán: muslo ^(es)
• Catalán: cuixa ^(ca)
• Esloveno: stegno ^(sl), bedro ^(sl)
• Francés: cuisse ^(fr)
• Húngaro: comb ^(hu)
• Indonesio: paha ^(id)
• Inglés: thigh ^(en)
• Italiano: coscia ^(it)
• Portugués: coxa ^(pt)

coxa²

• Etimoloxía: voz latina: coxa (cadeira).

• Pronuncia: /ˈkɔksa/ (AFI)

Substantivo feminino

coxa (sg: coxa; pl: coxas)

1. (Zooloxía) Artículo (artello) basal da pata dos insectos e doutros artrópodos, que se articula co tronco.
   • Sinónimos: cadeira.
2. (Medicina) Cadeira.

Observacións

• A pesar de teren as dúas entradas (coxa¹ e coxa²) a mesma etimoloxía, cómpre distinguilas por teren diferente pronuncia (a primeira é voz patrimonial e, a segunda, un cultismo).

Termos relacionados

(Termos médicos)

• coxa magna
• coxa plana
• coxa valga
• coxa vara

Galería

• 
  Diagrama da pata dun insecto. Come se ve, a coxa é o artello sinalado con cor verde clara.
• 
  Diagrama dunha araña, cos segmentos das patas sinalados con diferentes cores: coxa = gris, trocánter = vermello, fémur = verde, rótula = azul, tibia = púrpura, metatarso = amarela, tarso = anil.
• 
  Ósos da coxa ou cadeira.

Traducións

• Castelán: coxa ^(es).
• Catalán: coxa ^(ca).
• Esloveno: coxa ^(sl).
• Francés: coxa ^(fr).
• Inglés: coxa ^(en).
• Italiano: coxa ^(it).
• Portugués: coxa ^(pt).

coxo, coxa

• Etimoloxía: do latín vulgar coxus, e este do latín coxa (cadeira).

• Pronuncia: /ˈkoʃo/ (AFI)

Adxectivo

coxa (ms: coxo; mpl: coxos; fs: coxa; fpl: coxas)

1. Que coxea, ou que carece dunha perna ou dun pé. Dise da persoa ou do animal.
   • Exemplo: O cabalo quedou coxo e houbo que sacrificalo.
     
     
2. Dise da perna (ou pata) ou do pé que produce a coxeira.
   • Exemplo: Calzaba un zapato especial no pé coxo.
     
     

Traducións

• Castelán: cojo ^(es)
• Francés: boiteux ^(fr) (1)

Substantivo

coxa (ms: coxo; mpl: coxos; fs: coxa; fpl: coxas)

1. Persoa que coxea, ou que carece dunha perna ou dun pé.
   • Exemplo: O coxo, como non podía ir ao mar, rexentaba unha taberna no malecón.