cultivar

Galego

• Etimoloxía: do latín medieval cultivare, de cultivus, "cultivado", do clásico cultus, participio de colere, do preclásico *quelō, en última instancia do protoindoeuropeo *kʷel-, "remexer".

• Pronuncia: /kultiˈβaɾ/ (AFI)

Verbo transitivo

cultivar

1. (Agricultura) Traballar a terra para obter produtos agrícolas con maior rendemento do que dá naturalmente.
2. Por extensión, criar animais con medios análogos, especialmente para a súa explotación comercial.
3. (Bioloxía) Desenvolver microorganismos nun medio adecuado para a súa reprodución.
   • Sinónimos: incubar.
4. Exercitar unha habilidade ou arte de maneira disciplinada e sistemática.
   • Sinónimos: adestrar, exercitar, instruír.
5. Por extensión, facer o propio coas relacións sociais.

Traducións

• Alemán: kultivieren ^(de)
• Castelán: cultivar ^(es)
• Catalán: cultivar ^(ca)
• Estoniano: kultivi ^(et)
• Finés: harjoittaa ^(fi)
• Francés: cultiver ^(fr)
• Ido: kultivar ^(io)
• Inglés: cultivate ^(en)
• Italiano: coltivare ^(it)
• Latín: colere ^(la)
• Neerlandés: telen ^(nl)
• Portugués: cultivar ^(pt)
• Romanés: cultiva ^(ro)
• Ruso: выращивать ^(ru)
• Sueco: odla ^(sv)

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	cultivar
Xerundio	cultivando
Participio	cultivado, cultivada, cultivados, cultivadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	cultivo	cultivas	cultiva	cultivamos	cultivades	cultivan
	Copretérito	cultivaba	cultivabas	cultivaba	cultivabamos	cultivabades	cultivaban
	Pretérito	cultivei	cultivaches	cultivou	cultivamos	cultivastes	cultivaron
	Antepretérito	cultivara	cultivaras	cultivara	cultivaramos	cultivarades	cultivaran
	Futuro	cultivarei	cultivarás	cultivará	cultivaremos	cultivaredes	cultivarán
	Pospretérito	cultivaría	cultivarías	cultivaría	cultivariamos	cultivariades	cultivarían
Modo Subxuntivo	Presente	cultive	cultives	cultive	cultivemos	cultivedes	cultiven
	Pretérito	cultivase	cultivases	cultivase	cultivásemos	cultivásedes	cultivasen
	Futuro	cultivar	cultivares	cultivar	cultivarmos	cultivardes	cultivaren
Modo Imperativo	Afirmativo		cultiva	cultive1	cultivemos	cultivade	cultiven1
	Negativo		cultives	cultive1	cultivemos	cultivedes	cultiven1
Infinitivo conxugado		cultivar	cultivares	cultivar	cultivarmos	cultivardes	cultivaren

1 Vostede(s)

Castelán

• Etimoloxía: do latín medieval cultivare, de cultivus, "cultivado", do clásico cultus, participio de colere, do preclásico *quelō, en última instancia do protoindoeuropeo *kʷel-, "remexer".

Verbo

cultivar

1. Cultivar.

Catalán

• Etimoloxía: do latín medieval cultivare, de cultivus, "cultivado", do clásico cultus, participio de colere, do preclásico *quelō, en última instancia do protoindoeuropeo *kʷel-, "remexer".

Verbo

cultivar

1. Cultivar.

Portugués

• Etimoloxía: do latín medieval cultivare, de cultivus, "cultivado", do clásico cultus, participio de colere, do preclásico *quelō, en última instancia do protoindoeuropeo *kʷel-, "remexer".

Verbo

cultivar

1. Cultivar.