diamante

Galego

[1].

[2].

• Etimoloxía: do latín adamas, do grego antigo ἀδάμας (adámās), do protoindoeuropeo *demh₂-.

• Pronuncia: /diaˈmante̝/ (AFI)

Substantivo masculino

diamante (sg: diamante; pl: diamantes)

1. (Mineraloxía) Pedra preciosa, alótropo do carbón de estrutura cristalina en tetraedro, de gran dureza e moi apreciado como ornamento.
2. Pau da baralla francesa.

Termos relacionados

• adamante
• adamantino
• adiamantado
• diamantado
• diamantar
• diamantífero
• diamantino
• diamantista

Traducións

• Africáner: diamant ^(af)
• Albanés: diamant ^(sq)
• Alemán: Diamant ^(de), Brillant ^(de)
• Inglés: diamond ^(en)
• Armenio: ադամանդ ^(hy) (adamand)
• Búlgaro: диамант ^(bg) (diamant), брилянт ^(bg) (briljant)
• Catalán: diamant ^(ca)
• Chinés: 钻石 ^(zh) (zuàn shí) (鑽石)
• Coreano: 금강석 ^(ko) (geumgangseok), 다이아몬드 ^(ko) (daiamondeu)
• Danés: diamant ^(da)
• Castelán: diamante ^(es)
• Esperanto: diamanto ^(eo)
• Estoniano: teemant ^(et)
• Finés: timantti ^(fi)
• Francés: diamant ^(fr)
• Xeorxiano: ალმასი ^(ka) (almasi), ბრილიანტი ^(ka) (brilianti)
• Grego: διαμάντι ^(el) (dhiamándi)
• Hebreo: יהלום ^(he) (yahalom)
• Húngaro: gyémánt ^(hu)
• Ido: diamanto ^(io)
• Indonesio: intan ^(id)
• Italiano: diamante ^(it)
• Xaponés: ダイヤモンド ^(ja) (daiyamondo), ダイヤ ^(ja) (daiya), ダイアモンド ^(ja) (daiamondo)
• Casaco: алмас ^(kk) (almas)
• Letón: dimants ^(lv), briljants ^(lv)
• Lituano: deimantas ^(lt), briliantas ^(lt)
• Shimaore: almasi ^(swb)
• Malgaxe: diamondra ^(mg)
• Mongol: очир ^(mn) (ochir) (ᠸᠴᠢᠷ)
• Neerlandés: diamant ^(nl)
• Noruegués: diamant ^(no)
• Occitano: diamant ^(oc)
• Polaco: diament ^(pl), brylant ^(pl)
• Portugués: diamante ^(pt)
• Romanés: diamant ^(ro)
• Ruso: алмаз ^(ru) (almáz), бриллиант ^(ru) (brilliánt), диамант ^(ru) (diamant)
• Saami do norte: diamánta ^(se)
• Comoriano ngazidja: almasi ^(zdj)
• Eslovaco: diamant ^(sk)
• Esloveno: diamant ^(sl)
• Songhai oriental: daaminti ^(ses)
• Sueco: diamant ^(sv)
• Checo: diamant ^(cs)
• Telugú: వజ్రం ^(te) (vajraM)
• Turco: elmas ^(tr), pırlanta ^(tr)
• Valón: diyamant ^(wa)

Castelán

• Etimoloxía: do latín adamas, do grego antigo ἀδάμας (adámās), do protoindoeuropeo *demh₂-.

Substantivo masculino

diamante (sg: diamante; pl: diamantes)

1. Diamante.

Italiano

• Etimoloxía: do latín adamas, do grego antigo ἀδάμας (adámās), do protoindoeuropeo *demh₂-.

Substantivo masculino

diamante (sg: diamante; pl: diamanti)

1. Diamante.

Portugués

• Etimoloxía: do latín adamas, do grego antigo ἀδάμας (adámās), do protoindoeuropeo *demh₂-.

Substantivo masculino

diamante (sg: diamante; pl: diamantes)

1. Diamante.