fronte

Galego

• Etimoloxía: do latín frontem.

• Pronuncia: /ˈfron.te/ (AFI)

Substantivo feminino

fronte (sg: fronte; pl: frontes)

1. (Anatomía) Parte superior da cara entre o pelo e os ollos.
   • Exemplo: Amosaba un croque morado na fronte.
     
     
   • Sinónimos: testa.

Termos relacionados

• Facer fronte, poñer á fronte.

Traducións

• Alemán: Stirn ^(de).
• Castelán: frente ^(es).
• Esloveno: čelo ^(sl).
• Francés: front ^(fr).
• Inglés: forehead ^(en).
• Italiano: fronte ^(it).
• Neerlandés: voorhoofd ^(nl).
• Portugués: fronte ^(pt), testa ^(pt).

Italiano

Substantivo

fronte

1. (Anatomía) Fronte, testa.

Portugués

Substantivo feminino

fronte

1. (Anatomía) Fronte, testa.