harpoen

Neerlandés

• Etimoloxía: do neerlandés medio arpoen, do francés antigo harpon, do latín harpaga, do grego antigo ἁρπάγη (harpagē, “gancho”).

• Pronuncia: /ɦɑrˈpun/ (AFI)

• Escoitar: «harpoen» (Ficheiro ─ axuda)

Substantivo

harpoen

1. (Armas) Arpón.

Termos relacionados

• harpoenier
• harpoeneren