harpun

Danés

• Etimoloxía: do neerlandés harpoen, do francés antigo harpon, do latín harpaga, do grego antigo ἁρπάγη (harpagē, “gancho”).

Substantivo

harpun

1. (Armas) Arpón.

Polaco

• Etimoloxía: do neerlandés harpoen, do francés antigo harpon, do latín harpaga, do grego antigo ἁρπάγη (harpagē, “gancho”).

• Pronuncia: /ˈxar.pun/ (AFI)

• Escoitar: «harpun» (Ficheiro ─ axuda)

Substantivo masculino

harpun

1. (Armas) Arpón.

Termos relacionados

• harpunnik
• harpuniarz
• harpunować
• harpunowy

Noruegués

• Etimoloxía: do neerlandés harpoen, do francés antigo harpon, do latín harpaga, do grego antigo ἁρπάγη (harpagē, “gancho”).

Substantivo

harpun

1. (Armas) Arpón.

Serbocroata

Substantivo

harpun

1. (Armas) Arpón.

Outras grafías

• харпун

Sueco

• Etimoloxía: do neerlandés harpoen, do francés antigo harpon, do latín harpaga, do grego antigo ἁρπάγη (harpagē, “gancho”).

Substantivo

harpun

1. (Armas) Arpón.