mánuður

Islandés

• Etimoloxía: do nórdico antigo mánuðr, variante de mánaðr.

• Pronuncia: /maʊ.nʏ.δʏr/ (AFI)

Substantivo

mánuður

1. (Tempo) Mes, unidade de tempo en que se dividen os anos.

Termos relacionados

• meses do ano:
• janúar (xaneiro)
• febrúar (febreiro)
• mars (marzo)
• apríl (abril)
• maí (maio)
• júní (xuño)
• júlí (xullo)
• ágúst (agosto)
• september (setembro)
• október (outubro)
• nóvember (novembro)
• desember (decembro)

Referencias

Taylor, Arnold R. (1990). Icelandic-English, English-Icelandic Dictionary (Hippocrene Concise Dictionary). p. 93. Hippocrene Books. ISBN 9780870528019.