magnetófono

Galego

• Etimoloxía: de magneto- e -fono.

• Pronuncia: /maɡneˈtɔfo̝no̝/ (AFI)

Substantivo masculino

magnetófono (sg: magnetófono; pl: magnetófonos)

1. Aparello gravador e reprodutor de sons, mediante unha cinta magnética.

Traducións

• Castelán: magnetófono ^(es)
• Francés: magnétophone ^(fr)
• Inglés: tape recorder ^(en)
• Portugués: magnetofone ^(pt), gravador ^(pt)