tempa

Galego

• Etimoloxía: do latín tempus, -ŏris.

• Pronuncia: /ˈtempa̝/ (AFI)

Substantivo feminino

tempa (sg: tempa; pl: tempas)

1. (Anatomía) Parte lateral de fronte.
   • Exemplo: Estaba tan anoxado que tiña as veas das tempas inflamadas.
     
     

Sinónimos

• sen
• vidalla

Traducións

• Alemán: Schläfe ^(de)
• Asturiano: vidaya ^(ast), tenllera ^(ast).
• Castelán: sien ^(es)
• Esloveno: sence ^(sl)
• Francés: tempe ^(fr)
• Inglés: temple ^(en)
• Italiano: tempia ^(it)
• Portugués: têmpora ^(pt)