Márta

Grafías semellantes:     Marta ,    marta

Húngaro

• Etimoloxía: do latín Martha, do grego antigo Μαρθα (Martha), do arameo מרתא (martā), "a señora".

• Pronuncia: /ˈmaːrtɒ/ (AFI)

• Escoitar: «Márta» (Ficheiro ─ axuda)

Nome propio

Márta f

1. Definición impropia: Nome propio de muller, cognado con Marta.

Irlandés

• Etimoloxía: do irlandés antigo Mart, do latín Martius.

• Pronuncia: /mˠɑːɾˠtˠə/ (AFI)

Substantivo masculino

Márta m

1. Marzo.