bramar

Galego

• Pronuncia: /bɾaˈmaɾ/ (AFI)

Verbo intransitivo

bramar

1. Emitir a súa voz unha vaca ou boi ou outro ruminante.
   • Sinónimos: abracar, aturrar, berrar, berregar, bradar, bramar, brecar, bruar, burdear, esborrecar, muar, muiñar, ornear.
2. (Figurado) Facer moito ruído o mar ou o vento.
   • Sinónimos: bruar, ruxir.
3. (Figurado) Facer berros unha persoa.
   • Sinónimos: aturrar, gritar, ruxir.

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	bramar
Xerundio	bramando
Participio	bramado, bramada, bramados, bramadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	bramo	bramas	brama	bramamos	bramades	braman
	Copretérito	bramaba	bramabas	bramaba	bramabamos	bramabades	bramaban
	Pretérito	bramei	bramaches	bramou	bramamos	bramastes	bramaron
	Antepretérito	bramara	bramaras	bramara	bramaramos	bramarades	bramaran
	Futuro	bramarei	bramarás	bramará	bramaremos	bramaredes	bramarán
	Pospretérito	bramaría	bramarías	bramaría	bramariamos	bramariades	bramarían
Modo Subxuntivo	Presente	brame	brames	brame	bramemos	bramedes	bramen
	Pretérito	bramase	bramases	bramase	bramásemos	bramásedes	bramasen
	Futuro	bramar	bramares	bramar	bramarmos	bramardes	bramaren
Modo Imperativo	Afirmativo		brama	brame1	bramemos	bramade	bramen1
	Negativo		brames	brame1	bramemos	bramedes	bramen1
Infinitivo conxugado		bramar	bramares	bramar	bramarmos	bramardes	bramaren

1 Vostede(s)

Traducións

• Castelán: bramar ^(es).
• Portugués: bramar ^(pt).

Castelán

Verbo

bramar

1. Bramar.

Portugués

Verbo

bramar

1. Bramar.