brillant

Catalán

• Etimoloxía: de brillar.

• Pronuncia: /bɾiˈʎant/, /bɾiˈʎan/ (AFI)

Adxectivo

brillant (ms: brillant; mpl: brillants; fs: brillant; fpl: brillants)

1. Brillante, relucente.

Substantivo masculino

brillant (sg: brillant; pl: brillants)

1. Brillante.

Francés

• Etimoloxía: de briller.

• Pronuncia: /bʁi.jɑ̃/ (AFI)

• Escoitar: «brillant» (Ficheiro ─ axuda)

Adxectivo

brillant (ms: brillant; mpl: brillants; fs: brillante; fpl: brillantes)

1. Brillante, relucente.