declinación

Galego

• Etimoloxía: do latín declinatĭōne.

• Pronuncia: /deklinaˈθjoŋ/ (AFI)

Substantivo feminino

declinación (sg: declinación; pl: declinacións)

1. Acción de efecto de declinar.
2. Decadencia ou diminución dalgunha cousa.
3. (Patoloxía) Período dunha enfermidade no que esta e os seus síntomas diminúen.
4. (Astronomía) Distancia angular dun astro ao ecuador celeste. É válido afirmar que corresponde ao concepto de latitude na superficie da Terra.
   • Sinónimos: declinación dun astro.
5. (Xeografía) Nun punto, ángulo que forma o seu meridiano cun plano ou aliñación.
6. (Gramática) Inflexión de substantivos, pronomes e adxectivos para indicar características gramaticais como o número, o caso ou o xénero.
7. (Gramática) Paradigma ou serie ordenada ao que pertence unha palabra segundo se declina.
8. (Gramática) Cada unha destas formas declinadas.

Termos relacionados

• declinación magnética

Traducións

• Alemán: Deklination ^(de), Verfall ^(de)
• Castelán: declinación ^(es).
• Catalán: declinació ^(ca)
• Chinés: 赤纬 ^(zh)
• Francés: déclinaison ^(fr)
• Inglés: declination ^(en), declension ^(en)
• Italiano: declinazione ^(it)
• Polaco: deklinacja ^(pl)
• Portugués: declinação ^(pt)
• Vasco: deklinazio ^(eu), deklinabide ^(eu)

Véxase tamén

• Apéndice: Léxico da astronomía

Castelán

• Etimoloxía: do latín declinatĭōne.

Substantivo feminino

declinación (sg: declinación; pl: declinaciones)

1. Declinación.