disfasia

Grafías semellantes:     disfàsia

Galego

• Etimoloxía: do prefixo dis-e o sufixo -fasia.

• Pronuncia: /disˈfasja̝/ (AFI)

Substantivo feminino

disfasia (sg: disfasia; pl: disfasias)

1. (Patoloxía) Trastorno da linguaxe consistente nun atraso grave na adquisición da fala e da linguaxe expresiva debido a problemas neuropsicolóxicos, ou adquirido debido a unha lesión cerebral.

Traducións

• Alemán: Dysphasie ^(de)
• Castelán: disfasia ^(es)
• Catalán: disfàsia ^(ca)
• Checo: dysfázie ^(cs)
• Danés: dysfasi ^(da)
• Eslovaco: dysfázia ^(sk)
• Esperanto: disfazio ^(eo)
• Estoniano: düsfaasia ^(et)
• Finés: dysfasia ^(fi)
• Francés: dysphasie ^(fr)
• Húngaro: diszfázia ^(hu)
• Inglés: dysphasia ^(en)
• Italiano: disfasia ^(it)
• Kurdo: dîsfazî ^(ku)
• Neerlandés: dysfasie ^(nl)
• Polaco: dysfazja ^(pl)
• Portugués: disfasia ^(pt)
• Ruso: дисфазия ^(ru)
• Serbio: дисфазија ^(sr)
• Sueco: dysfasi ^(sv)
• Turco: disfazi ^(tr)

Castelán

Substantivo feminino

disfasia (sg: disfasia; pl: disfasias)

1. (Patoloxía) Disfasia.

Italiano

Substantivo feminino

disfasia (sg: disfasia; pl: disfasie)

1. (Patoloxía) Disfasia.

Portugués

Substantivo feminino

disfasia (sg: disfasia; pl: disfasias)

1. (Patoloxía) Disfasia.