etéreo

Galego

• Etimoloxía: do latín aetherius ou aethereus, á súa vez do grego antigo αἰθέριος (aithérios), de αἰθήρ (aithér), "éter", de αἴθω (aítho), "iluminar", en última instancia do protoindoeuropeo *aydʰos-.

• Pronuncia: [e'te.ɾe.o] (AFI)

Adxectivo

etéreo (ms: etéreo; mpl: etéreos; fs: etérea; fpl: etéreas)

1. Propio de ou relativo ao éter.
2. De consistencia leve ou gasosa, ou inmaterial, ou dunha materialidade quintaesenciada.
3. Algo sutil ou moi rarefeito, impreciso, vago.
4. (Por extensión) Propio de ou relativo ao ceo. (uso literario).

Sinónimos

2-3. incorpóreo, rarefacto, sutil, tenue, volátil

4. celeste, celestial

Traducións

• Alemán: ätherisch ^(de).
• Árabe: إثيرى ^(ar).
• Armenio: եթերային ^(hy).
• Búlgaro: етерен ^(bg).
• Castelán: etéreo ^(es).
• Checo: éterický ^(cs).
• Danés: æterisk ^(da).
• Estoniano: eeterlik ^(et).
• Finés: eteerinen ^(fi).
• Francés: éthéré ^(fr).
• Gaélico escocés: adharail ^(gd).
• Grego: αιθέριοσ ^(el).
• Húngaro: éteri ^(hu).
• Inglés: ethereal ^(en).
• Italiano: etereo ^(it).
• Letón: ēterisks ^(lv).
• Lituano: eterinis ^(lt).
• Manés: eethyragh ^(gv).
• Neerlandés: etherisch ^(nl).
• Noruegués: eterisk ^(no).
• Polaco: eteryczny ^(pl).
• Portugués: etéreo ^(pt).
• Romanés: eteric ^(ro).
• Ruso: эфирный ^(ru).
• Sánscrito: आकस्मिकी ^(sa).
• Sueco: eterisk ^(sv).
• Turco: eterik ^(tr).
• Ucraíno: ефірний ^(uk).

Castelán

• Etimoloxía: do latín aetherius ou aethereus, á súa vez do grego antigo αἰθέριος (aithérios), de αἰθήρ (aithér), "éter", de αἴθω (aítho), "iluminar", en última instancia do protoindoeuropeo *aydʰos-.

• Pronuncia: [e'te.ɾe.o] (AFI)

Adxectivo

etéreo (ms: etéreo; mpl: etéreos; fs: etérea; fpl: etéreas)

1. Etéreo.

Portugués

• Etimoloxía: do latín aetherius ou aethereus, á súa vez do grego antigo αἰθέριος (aithérios), de αἰθήρ (aithér), "éter", de αἴθω (aítho), "iluminar", en última instancia do protoindoeuropeo *aydʰos-.

Adxectivo

etéreo (ms: etéreo; mpl: etéreos; fs: etérea; fpl: etéreas)

1. Etéreo.