fare

Danés

• Pronuncia: /ˈfaːa/ (AFI)

fare¹

• Etimoloxía: do baixo alemán medio vāre.

Substantivo

fare (sg: fare; pl: farer)

1. Perigo.

fare²

• Etimoloxía: do nórdico antigo fara.

Verbo intransitivo

fare

1. Correr, ir.
2. Mover.
3. Viaxar.

fare²

• Etimoloxía: do nórdico antigo farr.

Verbo intransitivo

fare

1. Parir (o porco).

Inglés

• Pronuncia: /fɛəʳ/ (AFI)

• Escoitar: en (Ficheiro ─ axuda)

fare¹

• Etimoloxía: do inglés medio fare.

Substantivo

fare (sg: fare; pl: fares)

1. Prezo, tarifa.
2. Pasaxeiro.
3. (Arcaico, Culto) Comida.

fare²

• Etimoloxía: do inglés medio faren, do inglés antigo faran.

Verbo intransitivo

Expresións relacionadas

• fare badly/well: ser mal/ben a alguén

Italiano

• Etimoloxía: do latín facere.

• Pronuncia: /ˈfa.re/ (AFI)

• Escoitar: it (Ficheiro ─ axuda)

Verbo transitivo

fare

1. Facer.

Turco

• Etimoloxía: do turco otomán فاره‎, do árabe فَأْرَة‎ (faʾra).

• Pronuncia: /fɑːɾe/ (AFI)

Substantivo

fare (sg: fare; pl: fareler)

1. (Zooloxía) Rato.