labirinto
Galego
Etimoloxía: do latín labyrinthus.
Pronuncia: /laβiˈɾinto̝/ (AFI)
Substantivo masculino
labirinto (sg: labirinto; pl: labirintos)
- Lugar composto de camiños ou corredores e encrucilladas, intencionadamente complexo para dificultar a orientación e saída de quen se interne nel.
- (Figurado) Situación ou cousa confusa, complicada e enleada.
- (Anatomía) Estrutura do oído interno.
Traducións
- Alemán: Labyrinth (de)
- Castelán: laberinto (es)
- Catalán: laberint (ca)
- Chinés: 迷宫 (zh)
- Francés: labyrinthe (fr)
- Grego: λαβύρινθος (el)
- Inglés: labyrinth (en)
- Italiano: labirinto (it)
- Kotava: gelawa (avk)
- Polaco: labirynt (pl)
- Portugués: labirinto (pt)
- Ruso: лабиринт (ru)
- Vasco: labirinto (eu)
Italiano
- Etimoloxía: do latín labyrinthus.
Substantivo masculino
labirinto (sg: labirinto; pl: labirinti)
Portugués
- Etimoloxía: do latín labyrinthus.
Substantivo masculino
labirinto (sg: labirinto; pl: labirintos)
Vasco
- Etimoloxía: do latín labyrinthus.
Substantivo
labirinto