sabre

Galego

• Etimoloxía: do francés sabre.

• Pronuncia: [ˈs̺a.βɾɪ] (AFI)

Substantivo masculino

sabre (sg: sabre; pl: sabres)

1. (Armas) Espada curta dun só fío.

Traducións

• Alemán: Säbel ^(de).
• Castelán: sable ^(es).
• Catalán: sabre ^(ca).
• Francés: sabre ^(fr).
• Ido: sabre ^(io).
• Inglés: sabre ^(en), saber ^(en).
• Italiano: sciabola ^(it).
• Portugués: sabre ^(pt).
• Vasco: sable ^(eu), sabre ^(eu).

Catalán

• Etimoloxía: do francés sabre.

Substantivo masculino

sabre (sg: sabre; pl: sabres)

1. (Armas) Sabre.

Francés

sabre¹

• Etimoloxía: do alemán Säbel, do húngaro száblya.

• Pronuncia: /sabʁ/ (AFI)

• Escoitar: «sabre» (Ficheiro ─ axuda)

Substantivo masculino

sabre (sg: sabre; pl: sabres)

1. (Armas) Sabre

sabre²

• Pronuncia: /sabʁ/ (AFI)

• Escoitar: «sabre» (Ficheiro ─ axuda)

Substantivo masculino

sabre (sg: sabre; pl: sabres)

1. (Zooloxía) Peixe espada.

Variantes

• poisson-sabre

Inglés

• Etimoloxía: do francés sabre.

• Pronuncia: /ˈseɪ.bə(ɹ)/ (AFI)

Substantivo

sabre (sg: sabre; pl: sabres)

1. (Armas) Sabre.

Portugués

• Etimoloxía: do francés sabre.

Substantivo masculino

sabre (sg: sabre; pl: sabres)

1. (Armas) Sabre.