serenata

Galego

• Etimoloxía: do italiano serenata.

• Pronuncia: /seɾeˈnata̝/ (AFI)

Substantivo feminino

serenata (sg: serenata; pl: serenatas)

1. (Música) Grupo de músicos que tocan ou cantan ao aire libre e á noite para honrar a alguén ou cun fin amoroso.

Traducións

• Alemán: Serenade ^(de)
• Búlgaro: серенада ^(bg)
• Castelán: serenata ^(es)
• Checo: serenáda ^(cs)
• Chinés: 小夜曲 ^(zh)
• Coreano: 세레나데 ^(ko)
• Francés: sérénade ^(fr)
• Húngaro:  szerenád ^(hu)
• Inglés: serenade ^(en)
• Italiano: serenata ^(it)
• Neerlandés:  serenade ^(nl)
• Occitano: serenada ^(oc)
• Polaco: serenada ^(pl)
• Portugués: serenata ^(pt)
• Ruso: серенада ^(ru)
• Sueco: serenad ^(sv)

Castelán

• Etimoloxía: do italiano serenata.

Substantivo feminino

serenata (sg: serenata; pl: serenatas)

1. (Música) Serenata.

Italiano

• Etimoloxía: de serenato.

Substantivo feminino

serenata (sg: serenata; pl: serenate)

1. (Música) Serenata.

Portugués

• Etimoloxía: do italiano serenata.

Substantivo feminino

serenata (sg: serenata; pl: serenatas)

1. (Música) Serenata.