trucar

Galego

• Pronuncia: [tɾuˈkaɾ] (AFI)

trucar¹

Verbo intransitivo

trucar

1. Arremeter un animal cos cornos.
   • Sinónimos: cornear, cotar, escornar, repotar, romar, topar, turrar.
   • Termos relacionados: cotada, turrada, trucada.
   • Exemplo: Unha vaca en celo chámase ‘Toura’, que tamén significa estar en celo, e unha vaca neste período -’touronada’- pode tornarse moi perigosa para o seu dono xa que pode trucar contra el, tomándoo polo almallo.
     
     
2. Golpear a cabeza contra algo.
   • Sinónimos: turrar.

trucar²

Verbo transitivo

trucar

1. Alterar unha cousa introducindo algún cambio no orixinal con algún fin.
   • Exemplo: Non xogo con esta baralla trucada.
     
     
2. Manipular unha fotografía ou unha secuencia cinematográfica para representar unha situación diferente da real.
3. Modificar o motor dun vehículo para darlle maior potencia.
   • Exemplo: Despois de trucar o motor, ninguén podía con el.
     
     

Conxugación

Verbo semirregular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	trucar
Xerundio	trucando
Participio	trucado, trucada, trucados, trucadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	truco	trucas	truca	trucamos	trucades	trucan
	Copretérito	trucaba	trucabas	trucaba	trucabamos	trucabades	trucaban
	Pretérito	truquei	trucaches	trucou	trucamos	trucastes	trucaron
	Antepretérito	trucara	trucaras	trucara	trucaramos	trucarades	trucaran
	Futuro	trucarei	trucarás	trucará	trucaremos	trucaredes	trucarán
	Pospretérito	trucaría	trucarías	trucaría	trucariamos	trucariades	trucarían
Modo Subxuntivo	Presente	truque	truques	truque	truquemos	truquedes	truquen
	Pretérito	trucase	trucases	trucase	trucásemos	trucásedes	trucasen
	Futuro	trucar	trucares	trucar	trucarmos	trucardes	trucaren
Modo Imperativo	Afirmativo		truca	truque1	truquemos	trucade	truquen1
	Negativo		truques	truque1	truquemos	truquedes	truquen1
Infinitivo conxugado		trucar	trucares	trucar	trucarmos	trucardes	trucaren

1 Vostede(s)