Galego

  •   Pronuncia: [ˈtu.nʊ] (AFI)

  Substantivo

tuno (ms: tuno; mpl: tunos; fs: tuna; fpl: tunas)

  1. Que anda dun sitio para outro e que comete pequenos furtos ou fraudes e engana con habilidade.
  2. Que é amigo de facer trasnadas.

  Substantivo

tuno (ms: tuno; mpl: tunos; fs: tuna; fpl: tunas)

  1. Persoa que anda dun sitio para outro e que comete pequenos furtos ou fraudes e engana con habilidade.
  2. Rapaz un pouco desvergonzado e traste que comete pequenas falcatruadas.
  3. Membro dunha tuna.