carón

(Redirixido dende ó carón de)

Galego

  Substantivo masculino

carón (sg: carón; pl: caróns)

  1. Parte central da espiga de millo, onde están insertados os grans.
  2. Parte da castaña que se come.
  3. Parte central da pataca.
  4. Casca da noz.
  • Definición: Palabra que se usa en locucións adverbiais e preposicionais para indicar a proximidade física

  Locución adverbial

Sinónimos

Traducións

Observacións

Úsase moito menos cá locución preposicional salvo no seu uso con pronomes persoais, e entón úsase co posesivo feminino se é posposto e co masculino se é anteposto: Estaba ó meu carón; Estaba a carón miña.

  Locución preposicional

Sinónimos

Traducións