час

Altai do norte

• Etimoloxía: do prototúrquico *jāŕ ("primavera", "verán").

• Pronuncia: /t͡ʃas/ (AFI)

Substantivo

час

1. (Tempo) Primavera.

Bielorruso

• Etimoloxía: do eslavo antigo oriental часъ, do protoeslavo *časъ.

• Pronuncia: /t͡ʂas/ (AFI)

• Escoitar: «час» (Ficheiro ─ axuda)

Substantivo masculino

час

1. Tempo.
2. (Gramática) Tempo.

Búlgaro

• Etimoloxía: do protoeslavo *časъ.

• Pronuncia: /t͡ʃa̟s/ (AFI)

Substantivo masculino

час

1. Hora.
2. En punto (unha hora).
3. Tempo.
4. Momento apropiado.
5. Clase, lección.

Macedonio

• Etimoloxía: do protoeslavo *časъ.

• Pronuncia: /t͡ʃas/ (AFI)

Substantivo masculino

час

1. Hora.
2. En punto (unha hora).
3. Tempo.

Ruso

• Etimoloxía: do eslavo antigo oriental часъ, do protoeslavo *časъ.

• Pronuncia: /t͡ʂas/ (AFI)

• Escoitar: «час» (Ficheiro ─ axuda)

Substantivo masculino

час

1. Tempo, hora.

Serbocroata

• Etimoloxía: do protoeslavo *časъ.

Substantivo masculino

час

1. Hora.

Shor

• Etimoloxía: do prototúrquico *jāŕ ("primavera", "verán").

Substantivo

час

1. (Tempo) Primavera.

Tofalar

• Etimoloxía: do prototúrquico *jāŕ ("primavera", "verán").

Substantivo

час

1. (Tempo) Primavera.

Tuvano

• Etimoloxía: do prototúrquico *jāŕ ("primavera", "verán").

Substantivo

час

1. (Tempo) Primavera.

Ucraíno

• Etimoloxía: do eslavo antigo oriental часъ, do protoeslavo *časъ.

• Pronuncia: /t͡ʃas/ (AFI)

• Escoitar: «час» (Ficheiro ─ axuda)

Substantivo masculino

час

1. Tempo.
2. (Gramática) Tempo.