almiscre

Galego

• Etimoloxía: do árabe مِسْك (misk), do persa medio mwšk' (mušk), do sánscrito मुष्क (muṣká) ("testículo").

• Pronuncia: /alˈmis.kɾe̝/ (AFI)

Substantivo masculino

almiscre (sg: almiscre; pl: almiscres)

1. Substancia odorífera, untuosa, de cor parda avermellada e sabor amargo, que se extrae dunha bolsa que o almiscreiro ten no ventre.

Sinónimos

Traducións

Alemán: Moschus (de). Alto sorabo: mošus (hsb). Asturiano: almizcle (ast). Baixo sorabo: mošus (dsb). Castelán: almizcle (es). Catalán: mesc (ca). Checo: pižmo (cs).

Chinés: 麝香 (zh) (shèxiāng). Eslovaco: pižmo (sk). Esloveno: mošus (sl). Finés: myski (fi). Francés: musc (fr). Húngaro: pézsma (hu). Inglés: musk (en).

Italiano: muschio (it). Neerlandés: muskus (nl). Polaco: piżmo (pl). Portugués: almíscar (pt). Romanés: mosc (ro). Vasco: musketa (eu). Vietnamita: xạ hương (vi).