apogeo
Castelán
Etimoloxía: do latín apogeus, do grego antigo ἀπόγειος (apogeios), de ἀπό (apó, "lonxe") e γῆς ("da Terra"), de γῆ ("Terra").
Pronuncia: /apoˈxeo/ (AFI)
Substantivo masculino
apogeo (sg: apogeo; pl: apogeos)
- (Astronomía) Apoxeo.
- Antónimos: perigeo.
- (Figurado) Apoxeo.
Esperanto
- Etimoloxía: do latín apogeus, do grego antigo ἀπόγειος (apogeios), de ἀπό (apó, "lonxe") e γῆς ("da Terra"), de γῆ ("Terra").
Substantivo
apogeo
- (Astronomía) Apoxeo.
- Antónimos: perigeo.
Ido
- Etimoloxía: do latín apogeus, do grego antigo ἀπόγειος (apogeios), de ἀπό (apó, "lonxe") e γῆς ("da Terra"), de γῆ ("Terra").
Substantivo
apogeo
- (Astronomía) Apoxeo.
- {{ant|[[perigeo}.#Ido|perigeo}.]]
Italiano
- Etimoloxía: do latín apogeus, do grego antigo ἀπόγειος (apogeios), de ἀπό (apó, "lonxe") e γῆς ("da Terra"), de γῆ ("Terra").
- Pronuncia: /a.po.ˈdʒɛ.o/ (AFI)
Substantivo masculino
apogeo (sg: apogeo; pl: apogei)
- (Astronomía) Apoxeo.
- Antónimos: perigeo.
Vasco
- Etimoloxía: do latín apogeus, do grego antigo ἀπόγειος (apogeios), de ἀπό (apó, "lonxe") e γῆς ("da Terra"), de γῆ ("Terra").
Substantivo
apogeo
- (Astronomía) Apoxeo.
- Antónimos: perigeo.