arameo

Galego

• Etimoloxía: do latín Aramæus, e este do grego antigo Ἀραμαῖος (Aramaĩos), do arameo antigo ܐܪܡܝܐ, ארמיא (ʾaramáyé), de ܐܪܡ, ארמ (ʾarām), topónimo de orixe incerta.

• Pronuncia: /aɾaˈmeo̝/ (AFI)

Adxectivo

arameo (ms: arameo; mpl: arameos; fs: aramea; fpl: arameas)

1. Relativo á rexión bíblica de Aram, no centro da actual Siria.
   • Sinónimos: aramaico.

Traducións

• Asturiano: araméu ^(ast).
• Castelán: arameo ^(es).
• Catalán: arameu ^(ca).
• Francés: araméen ^(fr).
• Inglés: Aramaic ^(en)
• Italiano: aramaico ^(it)
• Polaco: aramejski ^(pl)
• Portugués: aramaico ^(pt), arameu ^(pt)
• Vasco: arameo ^(eu).

Substantivo

arameo (ms: arameo; mpl: arameos; fs: aramea; fpl: arameas)

1. (Xentilicio) Habitante de Aram.
   • Sinónimos: aramaico.

Traducións

• Castelán: arameo ^(es).
• Catalán: arameu ^(ca).
• Francés: Araméen ^(fr).
• Inglés: Aramaic ^(en)
• Italiano: aramaico ^(it)
• Polaco: Aramejczyk ^(pl)
• Portugués: aramaico ^(pt), arameu ^(pt)
• Vasco: arameo ^(eu).

Substantivo masculino

arameo (sg: arame; pl: arames)

1. (Lingüística) Calquera de varias linguas semitas, da rama noroeste, descendentes da falada polas xentes de Aram; foron as linguas oficiais do imperio aqueménida, do asirio, do caldeo, e faláronse no Israel bíblico xunto co hebreo; algunhas ramas subsisten en uso doméstico ou litúrxico en diversas comunidades.
   • Sinónimos: aramaico.

Traducións

• Asturiano: araméu ^(ast).
• Castelán: arameo ^(es).
• Catalán: arameu ^(ca).
• Francés: araméen ^(fr).
• Inglés: Aramaic ^(en)
• Italiano: aramaico ^(it)
• Polaco: aramejski ^(pl)
• Portugués: aramaico ^(pt), arameu ^(pt)

Castelán

Adxectivo

arameo (ms: arameo; mpl: arameos; fs: aramea; fpl: arameas)

1. Arameo.

Substantivo

arameo (ms: arameo; mpl: arameos; fs: aramea; fpl: arameas)

1. (Xentilicio) Arameo.

Substantivo masculino

arameo (ms: arameo; mpl: arameos; fs: aramea; fpl: arameas)

1. (Lingüística) Arameo.

Vasco

Adxectivo

arameo

1. Arameo.