aure

Interlingua

Substantivo

aure

1. (Anatomía) Orella.

Noruegués

• Etimoloxía: do nórdico antigo aurriði.

• Pronuncia: /øɾət/ (AFI)

Substantivo

aure

1. (Zooloxía e alimentación) Troita.

Variantes

• ørret

Noruegués nynorsk

• Etimoloxía: do nórdico antigo aurriði.

• Pronuncia: /øɾət/ (AFI)

Substantivo

aure

1. (Zooloxía e alimentación) Troita.