badalo
Galego
Etimoloxía: do galego-portugués badalo, do latín batuaculum ("batedor"), de battuo.
Pronuncia: [baˈða.lʊ] (AFI)
Substantivo masculino
- Peza metálica alongada, suspensa por unha argola no interior dunha campá ou campaíña, que produce sons ó bater coas paredes.
- Sinónimos: badal.
Termos relacionados
- darlle ó badalo: falar de máis, sen sentido.