balalaica
Galego
- Etimoloxía: do ruso балала́йка (balalájka).
- Pronuncia: /ba.laˈlaj.kɐ/ (AFI)
balalaica (sg: balalaica; pl: balalaicas)
- (Música) Instrumento musical ruso de corda da familia do laúde. Ten un corpo triangular, case plano, cunha pequena boca de resonancia cerca do vértice superior da tapa, un mastro longo e estreito e tres cordas de metal ou tripa que adoitan pulsarse cos dedos.
Traducións
Traducións
Termos relacionados
Véxase tamén
Catalán
- Pronuncia: /bə.ɫəˈɫaj.kə/ (oriental), /ba.laˈlaj.ka/ (occidental) (AFI)
balalaica (sg: balalaica; pl: balalaicas)