becuadro

Galego

• Etimoloxía: do italiano bequadro.

• Pronuncia: /beˈkwaðɾo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

becuadro (sg: becuadro; pl: becuadros)

1. (Música) Símbolo musical (♮) que se escribe á esquerda dunha nota para "cancelar" o efecto dun sostido ou un bemol.

Traducións

• Alemán: Auflösungszeichen ^(de)
• Castelán: becuadro ^(es)
• Catalán: becaire ^(ca)
• Francés: bécarre ^(fr)
• Inglés: natural ^(en)
• Italiano: bequadro ^(it)
• Portugués: bequadro ^(pt)
• Ruso: бекар ^(ru)
• Vasco: bekoadro ^(eu)

Véxase tamén

• Apéndice: Léxico da música