beicon

Galego

• Etimoloxía: do inglés bacon.

Substantivo masculino

beicon (sg: beicon; pl: beicons)

1. (Alimentación) Carne de porco, touciño entrefebrado procedente do ventre que se presenta curado, salgado ou afumado.

Traducións

• Castelán: beicon ^(es), bacón ^(es)
• Inglés: bacon ^(en)