beirarrúa

Galego

• Pronuncia: /bejɾaˈrua̝/ (AFI)

Substantivo feminino

beirarrúa (sg: beirarrúa; pl: beirarrúas)

1. (Arquitectura) Espazo destinado á circulación dos peóns, situado nas marxes dunha rúa ou calzada, normalmente cunha certa elevación sobre o nivel desta.

Traducións

• Castelán: acera ^(es)
• Francés: trottoir ^(fr)
• Inglés: pavement ^(en), sidewalk ^(en)
• Portugués: passeio ^(pt), calçada ^(pt)
• Africáner: trottoir ^(af)
• Alemán: Gehweg ^(de), Bürgersteig ^(de)
• Búlgaro: тротоар ^(bg) (trotoar)
• Catalán: vorera ^(ca)
• Chinés:  人行道 ^(zh) (rénxíngdào)
• Coreano: 보도 ^(ko) (bodo)
• Danés: fortov ^(da)
• Esperanto: trotuaro ^(eo)
• Estoniano: sillutis ^(et)
• Finés: jalkakäytävä ^(fi)
• Frisón: gongpaad ^(fy), stoepe ^(fy)
• Grego:  πεζοδρόμιο ^(el) (pezodhrómio)
• Hebreo:  מדרכה ^(he)
• Húngaro: járda ^(hu)
• Ido: trotuaro ^(io)
• Indonesio: trotoar ^(id)
• Italiano: marciapiede ^(it)
• Xaponés:  歩道 ^(ja) (hadō)
• Letón: trotuārs ^(lv)
• Lituano: danga ^(lt)
• Neerlandés: trottoir ^(nl), stoep ^(nl)
• Noruegués: fortau ^(no)
• Polaco: chodnik ^(pl), trotuar ^(pl)
• Romanche: passape ^(rm)
• Romanés: trotuar ^(ro)
• Ruso:  тротуар ^(ru) (trotuar)
• Eslovaco: chodník ^(sk)
• Sueco: trottoar ^(sv), gångbana ^(sv)
• Checo: chodník ^(cs)
• Turco: kaldırım ^(tr)
• Ucraíno: тротуар ^(uk) (trotuar)