betume

Galego

• Etimoloxía: do galego-portugués betume, do latín bitūmen.

• Pronuncia: /beˈtume̝/ (AFI)

Substantivo masculino

betume (sg: betume; pl: betumes)

1. Mestura de substancias orgánicas altamente viscosa, negra, de alta densidade completamente soluble en disulfuro de carbono e composta principalmente por hidrocarburos aromáticos policíclicos.

Termos relacionados

• bituminoso

Traducións

• Alemán: Bitumen ^(de)
• Castelán: betún ^(es)
• Catalán: betum ^(ca)
• Chinés: 沥青 ^(zh)
• Francés: bitume ^(fr)
• Inglés: bitumen ^(en)
• Italiano: bitume ^(it)
• Kotava: astolpa ^(avk)
• Polaco: bitumin ^(pl)
• Portugués: betume ^(pt)
• Romanés: bitum ^(ro)
• Ruso: битум ^(ru)
• Sueco: bitumen ^(sv)
• Vasco: betun ^(eu)