burelés

Galego

• Etimoloxía: de Burela e o sufixo -és.

• Pronuncia: /buɾɛˈles/ (AFI)

Substantivo

burelés (ms: burelés; mpl: bureleses; fs: burelesa; fpl: burelesas)

1. (Xentilicio) Habitante ou natural do concello de Burela.
   • Sinónimos: burelao.
   • Sinónimos: burelense.

Adxectivo

burelés (ms: burelés; mpl: bureleses; fs: burelesa; fpl: burelesas)

1. Relativo ou pertencente ao concello de Burela e á súa xente.
   • Sinónimos: burelao.
   • Sinónimos: burelense.