cúbito

Galego

• Etimoloxía: do latín cubitu(m), "cóbado"

• Pronuncia: /ˈkuβito̝/ (AFI)

Substantivo masculino

Úmero (vertical, á esquerda), cúbito (horizontal, abaixo) e radio (arriba)

---

singular	plural
cúbito	cúbitos

1. (Anatomía) Óso maior do antebrazo, parello do radio. Articula co úmero por riba e co carpo por baixo.

Sinónimos

• ulna

Traducións

• Alemán: Elle ^(de).
• Castelán: cúbito ^(es).
• Francés: cubitus ^(fr).
• Inglés: ulna ^(en).
• Portugués: cúbito ^(pt).

Véxase tamén

• Na wikipedia cúbito

Castelán

Substantivo masculino

cúbito (sg: cúbito; pl: cúbitos)

1. Cúbito.

Portugués

Substantivo masculino

cúbito (sg: cúbito; pl: cúbitos)

1. Cúbito.