cicatriz

Galego

Cicatriz resultante dunha extirpación completa da tiroide

• Etimoloxía: do latín cicātrīce.

• Pronuncia: /θikaˈtɾiθ/ (AFI)

Substantivo feminino

cicatriz (sg: cicatriz; pl: cicatrices)

1. (Medicina) Tecido fibroso organizado que se forma tras unha ferida, lesión ou intervención cirúrxica substituíndo os tecidos normais.
   • Exemplo: O prego da mama disimulará perfectamente a cicatriz da operación.
     
     
2. Sinal que deixa unha ferida ou algunhas enfermidades.
   • Exemplo: Tiña a cara chea de cicatrices das vexigas.
     
     
   • Sinónimos: marca.

Termos relacionados

• cicatrizar
• cicatrizante
• cicatrización
• cicatrícula

Traducións

• Alemán: Narbe ^(de)
• Castelán: cicatriz ^(es), marca ^(es).
• Catalán: cicatriu ^(ca)
• Chinés: 瘢痕 ^(zh)
• Francés: cicatrice ^(fr)
• Inglés: scar ^(en), cicatrice ^(en)
• Italiano: cicatrice ^(it)
• Portugués: cicatriz ^(pt)
• Romanés: cicatrice ^(ro)
• Vasco: orbain ^(eu), ebakiondo ^(eu)

Castelán

• Etimoloxía: do latín cicātrīce.

Substantivo feminino

cicatriz (sg: cicatriz; pl: cicatrices)

1. (Medicina) Cicatriz.

Portugués

• Etimoloxía: do latín cicātrīce.

Substantivo feminino

cicatriz (sg: cicatriz; pl: cicatrizes)

1. (Medicina) Cicatriz.